Επειδή έχω προβληματιστεί αρκετά με το θέμα του λαδιού έψαξα λίγο παραπάνω και βρήκα αυτό το άρθρο στο Αθηνόραμα στη διεύθυνση: http://www.athinorama.gr/umami/food/articles/?id=2237
Στο θέμα του λαδιού γράφει:
Πρόκειται για το απόλυτο δώρο στην υγεία μας: το ελαιόλαδο, είναι η μοναδική λιπαρή ουσία που αποτελείται κυρίως από μονοακόρεστα λιπαρά, τα μοναδικά που δεν αυξάνουν την κακή χοληστερίνη (LDL) και δεν αλλοιώνονται στην επεξεργασία.
Στο λάδι συμβαίνει το ίδιο με ό,τι συνέβαινε για χρόνια με το κρασί.
Ο κόσμος έχει μάθει να αγοράζει χύμα λάδι. Σε αυτή την περίπτωση, τίποτα δεν εξασφαλίζει την ποιότητα και την έλλειψη νοθείας στο προϊόν. Το λάδι που αγοράζουμε πρέπει να είναι τυποποιημένο σε φιάλες ή δοχεία μέχρι 5 λίτρα, στα οποία να αναγράφεται το όνομα και η πλήρης διεύθυνση του παρασκευαστή.
Το ελαιόλαδο πρέπει να έχει κρυστάλλινη καθαρότητα.
Η υγρασία, τα αιωρήματα και η μούργα ταγγίζουν και πικρίζουν το ελαιόλαδο.
Το χρώμα του ελαιόλαδου πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ του ανοιχτού χρυσοπράσινου και του σκούρου πράσινου.
Ξασπρισμένα ελαιόλαδα πρέπει να αποφεύγονται, γιατί στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι παλαιά ή/και ταγγισμένα.
Το καλό ελαιόλαδο είναι χαμηλής οξύτητας (0-1%) και πρέπει να είναι πάντα φρέσκο (να απέχει αρκετό διάστημα από την ημερομηνία λήξης), ερμητικά κλεισμένο (ασφάλεια γνησιότητας) και να φυλάσσεται σε μέρη που δεν τα βλέπει ο ήλιος ή που δεν είναι κοντά σε θερμαντικά σώματα.
Τέλος, να είστε επιφυλακτικοί όταν το ελαιόλαδο διατίθεται σε τιμή πολύ χαμηλότερη του μέσου όρου της αγοράς...
Στο λάδι συμβαίνει το ίδιο με ό,τι συνέβαινε για χρόνια με το κρασί.
Ο κόσμος έχει μάθει να αγοράζει χύμα λάδι. Σε αυτή την περίπτωση, τίποτα δεν εξασφαλίζει την ποιότητα και την έλλειψη νοθείας στο προϊόν. Το λάδι που αγοράζουμε πρέπει να είναι τυποποιημένο σε φιάλες ή δοχεία μέχρι 5 λίτρα, στα οποία να αναγράφεται το όνομα και η πλήρης διεύθυνση του παρασκευαστή.
Το ελαιόλαδο πρέπει να έχει κρυστάλλινη καθαρότητα.
Η υγρασία, τα αιωρήματα και η μούργα ταγγίζουν και πικρίζουν το ελαιόλαδο.
Το χρώμα του ελαιόλαδου πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ του ανοιχτού χρυσοπράσινου και του σκούρου πράσινου.
Ξασπρισμένα ελαιόλαδα πρέπει να αποφεύγονται, γιατί στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι παλαιά ή/και ταγγισμένα.
Το καλό ελαιόλαδο είναι χαμηλής οξύτητας (0-1%) και πρέπει να είναι πάντα φρέσκο (να απέχει αρκετό διάστημα από την ημερομηνία λήξης), ερμητικά κλεισμένο (ασφάλεια γνησιότητας) και να φυλάσσεται σε μέρη που δεν τα βλέπει ο ήλιος ή που δεν είναι κοντά σε θερμαντικά σώματα.
Τέλος, να είστε επιφυλακτικοί όταν το ελαιόλαδο διατίθεται σε τιμή πολύ χαμηλότερη του μέσου όρου της αγοράς...
Νομίζω πως είναι πολύ κατατοπιστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου