Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για νέα σχετικά με το ελαιόλαδο, έμαθα για την ημερίδα που έγινε για τον ελαιοκομικό τομέα στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανιών τον Απρίλη που μας πέρασε. Εκεί που λέτε, είπαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Μίλησαν έξω από τα δόντια και μας είπαν για “καρκίνωμα” στην προώθηση του “εθνικού προϊόντος” μας!
Το πρόβλημα, όπως πολύ σωστά είπε ο πρόεδρος του ΕΣΒΙΤΕ, είναι πως η παραγωγή του λαδιού είναι πλεονασματική. Το παραπανίσιο λάδι όμως κάτι πρέπει να το κάνουμε, δεν γίνεται να πεταχτεί. Έτσι, το βάζουμε στα βυτία και χύμα το στέλνουμε σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Εκεί ή βαφτίζεται ντόπιο και μοσχοπουλιέται στις παράλογες τιμές του εξωτερικού ή γίνεται κάτι άλλο χειρότερο που όταν το έμαθα έγινα έξω φρενών. Εκεί που λέτε, όταν τους το δίνουμε χύμα σε καλή τιμή, το βάζουν σε μπουκαλάκια που έχουν ετικέτες με ελληνικές ονομασίες, όταν όμως τους φαίνεται ακριβό το δικό μας πάνε και το πέρνουν από αλλού, όμως η συσκευασία παραμένει η ίδια. Αυτό είναι μεγάλη δυσφήμιση για τα ελληνικά λάδια γιατί οι καταναλωτές χωρίς να το πολυψάξουν καταναλώνουν χαμηλής ποιότητας λάδια και νομίζουν πως είναι ελληνικά.
Εάν θέλουμε να μιλάμε για προοπτική και μέλλον για τους παραγωγούς και τις επιχειρήσεις που εμπλέκονται στο ελαιόλαδο πρέπει να βρούμε διεξόδους στην διοχέτευση της επιπλέον παραγωγής στο εξωτερικό. Η μόνη διέξοδος είναι η αύξηση της προώθησης στο εξωτερικό, του επώνυμου, πιστοποιημένου και τυποποιημένου Ελληνικού ελαιολάδου.
Το πρόβλημα, όπως πολύ σωστά είπε ο πρόεδρος του ΕΣΒΙΤΕ, είναι πως η παραγωγή του λαδιού είναι πλεονασματική. Το παραπανίσιο λάδι όμως κάτι πρέπει να το κάνουμε, δεν γίνεται να πεταχτεί. Έτσι, το βάζουμε στα βυτία και χύμα το στέλνουμε σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Εκεί ή βαφτίζεται ντόπιο και μοσχοπουλιέται στις παράλογες τιμές του εξωτερικού ή γίνεται κάτι άλλο χειρότερο που όταν το έμαθα έγινα έξω φρενών. Εκεί που λέτε, όταν τους το δίνουμε χύμα σε καλή τιμή, το βάζουν σε μπουκαλάκια που έχουν ετικέτες με ελληνικές ονομασίες, όταν όμως τους φαίνεται ακριβό το δικό μας πάνε και το πέρνουν από αλλού, όμως η συσκευασία παραμένει η ίδια. Αυτό είναι μεγάλη δυσφήμιση για τα ελληνικά λάδια γιατί οι καταναλωτές χωρίς να το πολυψάξουν καταναλώνουν χαμηλής ποιότητας λάδια και νομίζουν πως είναι ελληνικά.
Εάν θέλουμε να μιλάμε για προοπτική και μέλλον για τους παραγωγούς και τις επιχειρήσεις που εμπλέκονται στο ελαιόλαδο πρέπει να βρούμε διεξόδους στην διοχέτευση της επιπλέον παραγωγής στο εξωτερικό. Η μόνη διέξοδος είναι η αύξηση της προώθησης στο εξωτερικό, του επώνυμου, πιστοποιημένου και τυποποιημένου Ελληνικού ελαιολάδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου